Een bezoek aan de garage Pagani, hoe duidelijk moeten we zijn?

Een beschrijving van een bezoek aan de garage Pagani in Abidjan. 

Zoals in de vorige blog beschreven lekte er één druppel olie per dag uit onze aandrijf as. Het Franse koppel reist ook in een Toyota, een iets ander type, maar zij hebben hetzelfde probleem gehad. Dat komt mooi uit. Tony (de Fransman) heeft ook een technische achtergrond en weet precies wat er moet gebeuren. Tony stelt voor dat hij de garage belt om alles uit te leggen. Een strak plan! Na wat rondvragen krijgen we het advies om naar de garage Pagani te gaan in Abidjan. De eigenaar is Frans en dat zorgt voor structuur, regelmaat en duidelijkheid. Hij is wel iets duurder. De folder die ze hebben in het hostel ziet er veel belovend uit. Het is dinsdag en samen met het Franse koppel gaan we bellen met Pagani. Tony is de woordvoerder tijdens het gesprek en legt in detail uit wat er moet gebeuren en welke onderdelen besteld moeten worden. Daarnaast bevestigen we alles via WhatsApp met foto’s van de auto, het onderdeel en geven het chassisnummer zodat ze kunnen checken dat ze de juiste onderdelen bestellen.
Tijdens heftige regenbuien lekt het raam aan de voorzijde een beetje. We vragen of ze hier ook naar willen kijken, wat geen probleem is.  Vrijdag om 7:30 uur kunnen we terecht. Dit komt goed uit, kunnen we het bezoek aan Abidjan combineren met het ophalen van het visum van Ghana. 

Het is vrijdag. Om 6:15 uur zijn we al wakker. Het water komt met bakken de hemel uit. Dat wordt de tent voor het eerst inpakken tijdens de regen. Ik trek mijn zwembroek aan en Lis haar bikini. Als alles kleddernat is ingepakt, inclusief onszelf nemen we nog even een douche en springen de auto in. De stromende regen doet de lokale bestuurder niet anders rijden. Met hun gladde banden vliegen ze ons voorbij over de snelweg. Bij ons staan de ruitenwissers standje hoog, bij sommige auto’s staan de ruitenwissers niet eens aan.

In een uur rijden we naar garage Pagani. De regen onderweg was gelijk een goede test of het raam nog lekt. Vlak voor aankomst bij de garage liggen er druppels op de vloermat aan de passagierszijde. Het lekt nog steeds. We komen aan bij de garage. We mogen pas naar binnen als we een kopie van onze paspoort geven. Als we binnen zijn ziet de garage er minder netjes en geordend uit als op de foto’s in de folder. We zijn benieuwd. De moeder van de eigenaar komt naar ons toe en spreekt vloeiend Engels. Ze vraagt wat we komen doen. “We hebben voor vandaag 7:30 uur een afspraak om onze lekkage aan de as te laten repareren.” De vrouw kijkt verbaasd en geeft aan van niks te weten. Ik laat haar de bevestiging van de afspraak zien met de foto’s die we verstuurd hebben via WhatsApp. Ze zegt van niks te weten. We laten de foto zien van de medewerker waar we contact mee hebben gehad, het is de profielfoto van WhatsApp. De vrouw blijkt hier inderdaad te werken, we zijn dus bij de goede garage. We zoeken de vrouw op met wie we contact hebben gehad. Ze geeft aan op de hoogte te zijn van de afspraak maar verder niets te hebben gedaan. Het onderdeel is ook niet besteld. Niet het beste begin. Na wat praten geven ze aan vandaag tijd te maken om Sauf te repareren. 

Met vier man staan ze om de auto heen te drentelen om te kijken waar de lekkage bij de as is. Ze kunnen de lekkage niet goed zien door de regen. Ik geef aan dat ze geen onderzoek hoeven te doen maar dat ik alleen het onderdeel vervangen wil hebben. Ondertussen wordt mij tien keer gevraagd om de autopapieren. Omdat iedereen om de auto hangt kan ik er niet bij. Uit het niets komt er een monteur met onze portemonnee aanlopen. We zijn beide verbaasd. Ze zijn uit zichzelf maar gaan zoeken naar de autopapieren. We kunnen het niet echt waarderen, de autopapieren zitten ook niet in de portemonnee. Blijkbaar zijn ze goed gedrild om eerst de autopapieren te hebben voor ze aan de slag gaan.
Met de Engelssprekende vrouw spreken we alles af en worden uitgenodigd door de Franse eigenaar op de koffie te komen. We doen een bakkie in zijn kantoor en wachten op het antwoord of het onderdeel besteld kan worden. Na 1,5 uur wachten gaan we polshoogte nemen. Het onderdeel is lastig te vinden. Het kan een paar uur duren en de kans bestaat dat het besteld moet worden. Aangezien er gewacht moet worden kiezen wij ervoor om naar de ambassade van Ghana te gaan. We spreken af dat ze ons op de hoogte houden van de ontwikkelingen en de prijs. Om 16:00 uur zijn we weer terug bij de garage en hebben in de tussentijds niets gehoord over de auto, behalve dat de lekkage was gevonden van het raam. Trots verteld de manager van de garage dat ze bijna klaar zijn met Sauf. Ik ben benieuwd. De lekkage van het raam hebben ze gerepareerd. Het raam bleek niet te lekken maar een rubber waar de kabels de auto in lopen was uitgedroogd door de hitte. Dat hebben ze dicht gekit. Ik ben vooral benieuwd of ze de as hebben kunnen repareren. Er komt een heel vaag antwoord. Strekking, nee. Ze hebben wel alle olie uit de as gehaald en zeggen twee dopjes vervangen te hebben. “Dat hebben we niet gevraagd!” “Klopt, maar dat hebben we wel gedaan.” Ik ben benieuwd waarom ze het hebben gedaan. De dopjes zouden lekken. Ik lig om de twee, drie dagen onder de auto en het was mij niet opgevallen. Ik voel de bui al hangen. Ik kijk samen met een monteur onder de auto. Doordat er weinig licht is kan ik slecht zien wat ze gedaan hebben en of ze dingen losgehaald hebben. Ik check her en der wat schroeven en deze zitten goed vast en alles ziet er verder normaal uit. We vragen om de rekening. Als ik de rekening zie bereid ik mij voor op een onderhandeling. We moeten €120,- betalen. Voor van alles en nog wat hebben ze tijd gerekend. Vier uur werk aan de as, drie uur werk voor de lekkage en één uur werk voor het checken van overige onderdelen. Daarnaast rekenen ze klein materiaal, olie en de twee dopjes.  Het enige wat ik kan zien dat ze gedaan hebben is het kitten en het vervangen van de olie van de as, wat we niet hebben gevraagd. Gelukkig hadden we het nummer van Engelssprekende vrouw, ze was helaas niet meer aanwezig. Als ik bel neemt ze gelijk op. Ze legt uit dat ze het onderdeel niet hebben kunnen vinden en dat het in Abidjan/ heel Ivoorkust niet te leveren is. Ze kunnen het bestellen maar de levering duurt drie weken. De meeste kans op dit onderdeel hebben we in Nigeria. Dat is wel even een stukje rijden. Ik vraag hoe ze aan het aantal uren zijn gekomen. Dat kan ze niet uitleggen omdat ze alleen in de ochtend aanwezig is geweest. Ze gaat niet over de uren/financiële afronding en geeft aan het met de manager op te lossen als ik het niet eens ben met de rekening. We gaan opnieuw in gesprek met de manager. Deze geeft aan dat alle uren legitiem zijn. Ze zijn vier uur bezig geweest om de hele as eruit te halen en weer terug geplaats. Daarnaast hebben ze veel los moeten maken om de lekkage op te sporen voor het raam. Ik geloof er geen klap van en dan nog zijn de uren ruim gerekend. Het is vrijdag middag na 17:30 uur en ben er klaar mee. We zijn al meer dan een uur aan het bakkeleien over de rekening. Ik baal van mezelf. We hadden niet bij Sauf weg moeten gaan om het visum op te halen. Weer een wijze les. De prijs van de rekening begint inmiddels wel lager te worden. “Ik betaald, de olie, de dopjes, het kleine materiaal en drie uur werk. Meer niet!”  Dan komen we nog steeds op €60,-, voor eigenlijk alleen het repareren van de lekkage. Het overige hadden we niet gevraagd. Uiteraard lopen de gemoederen hoog op. We zijn het inmiddels gewend maar ik heb er nu geen zin in. Ja, ze hebben gewerkt, ze hebben alleen dingen gedaan die wij niet gevraagd hebben. Als ik een taart bij de bakker koop en krijg een brood neem ik het ook niet aan. Om 18:00 uur gaan ze akkoord met €60,-. De administratie die volgt is bizar. Iemand typt de uren in een computer en draait dit uit. Iemand anders neemt dit over en zet dit een andere computer. Vervolgens vindt de betaling plaats bij een derde persoon. Een vierde persoon controleert dit. Wij krijgen de factuur met een kopie en een hoop stempels, betaald. Dan mogen we naar de auto lopen.  Bij de uitgang moeten we het kopie geven, deze wordt in zijn geheel overgeschreven in een groot boek. Dan krijgen we nog een stempel. Als we naar de auto lopen moeten we terugkomen. We hebben het feedbackformulier niet ingevuld. Eerder mogen we niet weg. U mag raden wat wij hebben ingevuld. Om 18:20 uur koersen we de grote stad Abidjan uit. 

De volgende ochtend kijk ik onder de auto. De dopjes zijn geen nieuwe dopjes en de bouten van de as zijn met geen sleutel aangeraakt. Er hangt ook een druppeltje olie bij de as. We zijn een wijze les rijker. Blijf altijd bij je auto als ze eraan sleutelen. Hoe betrouwbaar de garage ook is of men zegt dat deze is. Nu we weten dat de as niet hebben los gemaakt weten we wel zeker dat deze nog goed vast zit 😉