De zoektocht

De Toyota dealer hebben we als eerste gevonden. En een grote. Door de beveiliging worden we het terrein opgelaten en wordt er voor ons een parkeerplekje uitgezocht. De dealer is opgedeeld in drie afdelingen. In het midden zit de verkoop, links zit de garage en rechts om de hoek zit het magazijn. Als je de auto naar de dealer brengt en je weet wat er vervangen moet worden word je geacht deze zelf eerst te kopen bij het magazijn en deze vervolgens naar de garage te brengen. Ik verwonderde mij dat het magazijn en de garage niet bij elkaar zaten. Maar goed. De monteur installeert dan vervolgens het onderdeel. Als we de receptie van de garage binnenlopen kunnen we een snelle conclusie trekken. Het is nog drukker dan een snackbar om 03:00 uur in het centrum van Utrecht. Als ze het rubbertje überhaupt hebben zijn we benieuwd of we vandaag geholpen gaan worden. Aangezien we wisten wat we nodig hadden, werden we naar het magazijn gebracht (lees; we konden het niet vinden omdat het om de hoek zat). Het befaamde rubber ringetje hadden ze helaas niet op voorraad. Al vraag ik mij af of ze op het juiste artikelnummer zochten. Volgens Wikipedia is de algemene voertaal in Ghana Engels. Als ze al Engels spreken kun je ze vaak moeilijk verstaan. Zo ook bij het magazijn. Op basis van een foto wisten ze (volgens hun eigen zeggen) precies welk rubbertje we nodig hadden. Ik kon het mij niet voorstellen, wat later ook bleek. We hebben het artikelnummer opgevraagd in Nederland en deze kwam niet overeen. Het artikelnummer waar zij op zochten hadden ze in ieder geval niet op voorraad. Ik kon kiezen, of een levertijd van minimaal 6 weken en maximaal 13 weken en hiervoor extra betalen of een levertijd van 13 weken en het normale bedrag betalen. Beide opties kwamen ons niet goed uit. De oliefilter en remblokken hadden ze wel op voorraad. 
Door ons uitje in de modder hebben onze remblokken achter het zwaar te voorduren gehad. Beide sloten niet meer goed aan op de schijf, een soort Gerard Joling en Gorden verhaal. Soms ging het wel goed qua remmen en soms kwam er een heel orkest achter bij de remmen vandaan. We zijn benieuwd of de garage deze vandaag voor ons wil vervangen. Met veel vijven en zessen kunnen we in het tijdslot van 14:00 tot 16:00 uur. We zijn er blij mee. Het is 11:30 uur, dan kunnen we in de tussentijd mooi voor de drone op pad. Dat was te snel gedacht. Als de auto eenmaal bij de garage is en de afspraak is op de dag zelf gemaakt mag de auto het terrein niet meer af, anders vervalt de afspraak. We kunnen het ergens wel begrijpen. We gaan dan wel op pad met de taxi, dan zijn we voor 14:00 uur terug.  Ook dat is niet de bedoeling. We worden verwacht dat we hier blijven wachten. Na wat uitleg over onze plannen en waar we heen moeten (1,5 km verderop) krijgen we toestemming om weg te mogen zonder auto. 
Als je een auto inlevert bij een goede garage in West-Afrika gaan ze eerst alles checken en invullen op een formulier. Maar ze checken dan ook echt alles zodat ze geen gezeur achteraf krijgen. Het kost wat tijd, zo’n half uur maar dan hebben ze wel alles gecheckt en afgevinkt. Zo ontdekten we dat onze achteruitenwisser en sproeier het nog steeds deden. We volgende de receptionist vervolgens naar een computer om al onze gegevens in te voeren. Dan gebeurt er iets vreemds in onze ogen. Het duurt meer dan 45 minuten om ons in het systeem te zetten. Na 45 minuten staan we er nog niet in. Op de vraag of het lukt krijg ik een beschaafd kinkje. Tijdens wachten (vervelen) wordt men ook creatief. Je hebt niks anders om over na te denken. Voor vertrek hebben we een sleutelcursus gehad, waarom doen we het zelf niet? Daarnaast, Lino heeft zelf ook zijn remblokken vervangen, dan moet het met ze tweeën wel lukken. Als ik aangeef dat de afspraak kan komen te vervallen verblikt of verbloosd de man niet. Ik krijg de sleutels van Sauf terug en een vriendelijk bedankje. Wat er nu speelde snappen we nog steeds niet helemaal op. Op naar de drone. 

Voor we naar Accra gingen had ik al Google slag gemaakt naar drone shops in Accra. Er kwamen er een paar uit waarbij er één er duidelijk uitsprong. Daar aangekomen bleek het een goede gok te zijn. Het klinkt misschien onvriendelijk maar de nerds waren in deze winkel duidelijk oververtegenwoordigd. De manier waarop de winkel was ingericht kan een winkel in Nederland nog een puntje aan zuigen en de service was top! Vandaag was het donderdag, waarschijnlijk maandag klaar. Tussentijds laten ze weten hoe de reparatie verloopt via de app. Binnen no time stonden we weer buiten met een drone minder maar de wijsheid dat onze drone gerepareerd kan worden rijker.

En toen begon de zoektocht naar een zonnepaneel. Daar kan ik een heelllll lang verhaal overschrijven. Ga ik niet doen. Samengevat: Het voordeel van deze exercitie is dat we een groot deel van Accra hebben gezien, ook de trekpleisters, maar aan het einde van dag geen zonnepaneel hadden. Wel zag het ernaar uit dat het ging lukken. Hoe zijn we tot deze wijsheid gekomen. Na heel Accra door te zijn gereden kwamen we uit bij een Nederlands bedrijf die zonnepanelen verkoopt. Ze hadden ze zowaar op voorraad. We kregen de vraag welk formaat; ik wenste 90 bij 50 centimeter. Na wat zoeken kregen we het bericht dat ze er één gevonden hadden. Na een hoop kabaal kwamen ze naar beneden met een zonnepaneel zo groot als Sauf. Twee bij vijf meter! Ik kon mijn lach niet inhouden. Waar was het fout gegaan? Gelukkig konden ze er zelf ook om lachen. Zij wisten een bedrijf dat het juiste formaat had. Na wat bellen en nummers uitwisselen konden we die kant op. Ook daar bleek het zonnepaneel te groot. 1,5 Bij één meter (was 45 minuten rijden). Die maten blijken toch lastig. In hun winkel aan de andere kant van de stad hadden ze nog wel een kleinere. Toevallig was dit bij het hostel waar Lino en Olivia gingen overnachten. De man had alleen geen vervoer naar zijn eigen winkel, of hij met ons mee kon rijden, helaas. We spreken af dat ik morgen naar hun winkel kom, het is 500 meter bij het hostel vandaan.

Het hostel waar we verblijven is midden in het centrum maar met de voordelen van de rust buiten de stad. Oftewel, een perfecte locatie met zwembad. Om 18:00 uur rijden we de poort binnen. Lis en ik zijn bek af van de hele dag onderweg zijn. Lino en Olivia zien het en gunnen ons de tijd om wat op te knappen en zorgen voor een avondmaal. U zult begrijpen, dat kunnen we zeer waarderen. 

De plek waar we verblijven is inclusief ontbijt. Dat is gewoon genieten. Wakker worden, opfrissen, aanschuiven en eten maar! Na een uitstekend ontbijt beginnen Lino en ik aan de remschijven. Ondertussen heeft Lisa contact met het bedrijf van de zonnepanelen en leek dat toch op niets uit te komen. In de dagen voor we naar Accra gingen had ik ook een ander bedrijf benaderd dat zonnepanelen van Victron (Nederlands merk) verkoopt. Alleen de communicatie verliep uiterst moeizaam en onduidelijk en ze hadden geen Victron. Tijdens het sleutelen gokte ik het erop om nog een keer contact te leggen met het bedrijf. Zowaar ze reageerde snel met veel excuses dat ze zo slecht waren in de communicatie. Als goedmaker wilden ze langskomen met een zonnepaneel. Ze hadden een iets kleinere maat, of dat ook goed was? Prima!  En zo gebeurde het dat we om 13:00 uur nieuwe remblokken hadden gemonteerd en een precies passend zonnepaneel was bezorgd.

Aan de overkant van ons hostel zat ook nog een handig mannetje wat tijd had om het zonnepaneel op de box te monteren (ik wilde hem zelf aansluiten) en kregen we een bericht van de dronemaker dat onze drone vandaag al klaar was en gratis bezorgd kon worden bij het hostel. Dat hadden we allemaal niet op één dag verwacht! 

Na weer een voortreffelijk ontbijt beginnen Lino en ik aan het aansluiten van het zonnepaneel. Een kleine twee uur later is alles op en running! We kunnen er nu helemaal tegenaan, wat stroom betreft. Voor lunchtijd komt er een afscheid moment. We nemen voor twee weken afscheid van elkaar. De ouders van Lino zijn de komende twee weken in Ghana waarmee zij vakantie gaan houden. Wij willen meer van het noorden van Ghana ontdekken als ook Togo en Benin, dus het kwam mooi uit!

Voor we Accra verlaten willen we nog even boodschappen doen. Daarnaast hebben Lisa en ik een regel als we in het buitenland zijn mogen we één keer naar de Mac of Burger King. Vandaag was de dag dat we een bezoek doen aan de Burger King. Ik moet zeggen, dan is het best prima voedsel voor de afwisseling. De supermarkt die we willen bezoek is gevestigd bij de Burger King, of andersom, het is maar hoe je het bekijkt. Het is een supermarkt uit het rijtje, groot. We sloffen er tergend langzaam doorheen.  Iets met de heerlijke airco die daar aanstaat. 

We hopen vandaag nog een redelijk afstand af te leggen richting het noorden van Ghana, Kumasi. Vol goede moed en met een buikje vol fast-food stappen we in Sauf. De eerste kilometers gaan nog vrij vlot. Maar daarna… wat een drama! We rijden in vier uur tijd met een gemiddelde snelheid van 8,5 km/u. De weg waar we staan biedt ook geen mogelijkheden om af te slaan.

We zien één andere auto een poging wagen om over de hoge bermafscheiding te rijden wat veel kabaal aan de onderkant oplevert alsook het verliezen van zijn reservewiel. We blijven dus wel even staan. Inmiddels wordt het donker en we staan nog steeds in de file. Langzaam gaan we steeds iets verder. In de omgeving blijkt ook niet een dergelijke overnachtingsplek te zijn. Op google vinden we iets van een hotel wat er zeer chique uitziet. Het ligt dichtbij de hoofdweg en we gaan het er maar op gokken. Als we aankomen rijden ziet het eruit als een fort. We twijfelen of we het gaan wagen met zulke beveiliging. Ding dong!