Op naar Yaounde

Op de laatste avond in het hotel hadden we langer gesproken met de drie Duitse meiden die daar verbleven. Eén van de drie meiden werkt in Yaounde voor een NGO en haar twee vriendinnen waren op bezoek, nieuwsgierig naar hoe hun vriendin leefden in zo’n ver land. Wij luisteren naar hun verhalen en zij naar die van ons. Ze waren benieuwd of Yaounde ook op onze route lag. Dat ligt het zeer zeker. En zo geschiede het dat we werden uitgenodigd om te verblijven bij een van haar collega’s op de compound. De compound is groot genoeg om onze auto’s kwijt te kunnen en we mogen gebruik maken van zijn badkamer. Een heerlijk vooruitzicht. 
Het is mogelijk Yaounde in één dag te bereiken maar laat in de middag aankomen in een grote stad is niet top. We vinden een wildcamp vlak voor Yaounde waar we genieten van de stilte, de sterren en de vele muggen die ons graag komen vergezellen.

Dit zijn de kleine geniet momentjes. Als we in bed liggen komt er nog een nieuwsgierig iemand kijken, dit opmakend uit de voetstappen de we horen om de auto. Na enkele ogenblikken hoor ik de voetstappen weg lopen en klop ik bij Klaasvaak op de deur, nok nok.

We hebben een dag met een lange to do list. De dag beginnen we met een bezoek aan de ambassade van DR Congo. En wie komen we daar tegen? Ben en Roderick de kip. Hij heeft zijn koppeling weten te maken en wil de vaart erin houden om zo snel mogelijk naar Kaapstad te gaan. Hij heeft net zijn visum opgehaald. De aanvraag is niet ingewikkeld maar de vrouw is niet bepaald vriendelijk, waarschuwt hij ons. Voor we naar binnen gaan praten bij over onze ervaringen van de afgelopen dagen en stelt Lino de motor van Ben af, hij blijft een monteur. We zwaaien Ben en Roderick uit en gaan naar binnen.

Bruut worden we teruggestuurd. We hebben geen lange broek aan en dan mag je niet naar binnen. De beveiliging krijgt een uitbrander dat ze ons hebben binnen gelaten. We kleden ons om en gaan voor poging twee. De kopieën die we nodig hebben worden gecontroleerd en we krijgen het inmiddels bekende A4 waar we alles in moeten vullen voor onze visum aanvraag. We zoeken een plekje uit om te schrijven en zien Ben weer binnenkomen. De data op zijn visum kloppen niet. Hij moet hierdoor nog sneller reizen. Hij wil weer naar binnen om dit te bespreken met de vrouw waar hij de aanvraag heeft gedaan maar komt net zo snel weer naar buiten. In de tussentijd hadden wij de eerste letters op ons aanvraagformulier gezet maar worden ook verzocht om naar buiten te gaan. Het is 11:30 uur en de ambassade gaat dicht. Dwingend worden we naar buiten gedirigeerd. Op de vraag waarom de ambassade dicht gaat krijgen we geen antwoord. “Hij gaat dicht, punt. Morgen om 7:30 uur mogen jullie terugkomen.” Ook goed, we hebben de tijd. Als we buiten staan na te praten zien we de ambassadeur, die de handtekening moet zetten voor het visum, met een wel hele jonge vrouw gearmd naar buiten komen…  

Onze autoverzekering liep af na Nigeria. De afgelopen dagen hebben we gereden zonder verzekering, geen fijn idee. Tijdens de politiecontroles werd er regelmatig om de verzekeringspapieren gevraagd maar deden we het spelletje; we spreken geen Frans, hier heb je alle papieren zoek maar uit wat je wil. Een truc die goed werkt omdat de meeste namelijk geen idee hebben over het hoe en wat. Het vinden van een juist verzekeringskantoor om een verzekering af te sluiten is niet altijd even makkelijk. Ben was al wat langer in Yaounde, had zelf ook een verzekering afgesloten en wist ons te vertellen waar we moesten zijn, in het centrum van Yaounde. Daar aangekomen is het een fijne stad. Het is niet chaotisch, mensen rijden rustig, geven elkaar de ruimte en het straatbeeld is niet overdreven druk. Dat is fijn een stad binnenkomen. We konden Sauf bewaakt parkeren wat ons de tijd geeft om rond te struinen door de stad. Aangekomen bij het AXA-verzekeringskantoor worden we snel geholpen. We informeren naar de mogelijkheden en de prijs en kunnen ons erin vinden. We starten het proces op maar dan komt er een dame aangelopen die roet in het eten gaat gooien. We mogen alleen een verzekering afsluiten als we een extra garantiestelling betalen voor het in- en exporteren van de auto. Anders gezegd, ze neemt geen genoegen met het Carnet en wil onze auto importeren en exporteren. De kosten: €175 extra boven op de verzekering. We spitten internet door en meerdere Overlanders geven aan dat dit niet hoeft. Wat we ook doen, we moeten de €175 extra betalen anders geen verzekering. Mijn geduld is op. Laat maar. Lino en Lisa hebben meer geduld en blijven uitleggen dat het niet hoeft maar de vrouw wijkt niet van haar standpunt. Doei AXA. Lino had onderweg een Alianz kantoor gezien. We nemen de toeristische route door de stad naar het Alianz kantoor. Binnen gekomen in de koelte van het gekoelde kantoor zit er een dikke man achter het bureau. We hadden Lino gevraagd of hij voor ons het woord wilde doen. De man weet niet of het zal lukken om een Nederlands voertuig te verzekeren, iets met het softwaresysteem, maar hij gaat zijn best doen. Na vele kopieën en wat gemopper vanaf zijn zijde rolde er zowaar een verzekeringspapier uit de printer! Zonder de extra € 175,- te hoeven betalen. Het kan dus wel! 

Ons volgende punt voor ons to do lijstje voor vandaag was het omwisselen van West Afrikaanse Cefa naar Centraal Afrikaanse Cefa. De waarde is hetzelfde alleen de briefjes zijn anders. Er was één bank in Yaounde die ze kosteloos omwisselt. De bank is groots en druk met vele kantoren en verdiepingen. Snel kwamen we erachter dat de directeur toestemming moet geven om de bankbiljetten om te wisselen. Na de bankdirecteur gevonden te hebben kregen we toestemming dat we mochten wisselen. Op naar het volgende loket. Daar aangekomen startte het papieren proces. Formulier na formulier diende ingevuld te worden en vervolgens te worden gecontroleerd. De bankbiljetten zelf werden ook meerdere malen door verschillende mensen en apparaten gecheckt. Het was een afvinklijst. Nadat alle vinkjes waren gezet, mochten we onze Centraal Afrikaanse Cefa in ontvangst nemen.

Als dank voor het vertaalwerk en de eerdere hand en span diensten aan Sauf willen wij Lino en Oliva trakteren op een lunch. Het vinden van een goed restaurant lijkt lastiger dan we hadden gedacht. Na wat struinen denk ik een goed restaurant te hebben gezien wat een bakker annex broodjescorner bleek te zijn. En een goede ook! Alles werd vers bereid. De magen waren weer gevuld en we gingen naar ons volgende punt. Auto-onderdelen. Zowel Lino als ik hadden onderdelen nodig. Op naar de Toyota dealer. Een mooie dealer wat er drukbezocht uitzag. We worden snel geholpen en ik geef aan wat ik graag gerepareerd wil hebben.  Er komen gelijk moeilijk gezichten. De Ball Joint mag volgens de beschrijvingen van Toyota niet los als onderdeel vervangen worden, de hele arm moet dan vervangen worden. Een duur grapje. We vragen of het toch mogelijk is om alleen de Ball Joint te vervangen. Moeilijk, moeilijk, moeilijk en nog eens moeilijk. De manager wordt er bijgehaald. Ons verhaal wordt uitgelegd maar voordat wij een antwoord krijgen, krijgen de medewerkers een preek dat ze hem niet moeten lastigvallen met vragen of iets wel of niet kan. Ze moeten dit zelf beslissen.

Nadat de monteur weg is legt de manager uit dat hij gek wordt van de monteurs die alles komen vragen en zelf geen beslissingen willen of durven nemen. We kunnen ons er iets bij voorstellen. Hij geeft akkoord alleen de Ball Joint te vervangen er is alleen een klein probleem. Ze hebben het niet op voorraad. Levertijd, vier tot zes weken. We schudden hem de hand. Op naar het volgende onderdeel, we moeten nog een seal hebben voor de as. Die seal begint steeds meer te lekken, niet gek als we er al meer dan 10.000 km mee rijden. We gaan naar het magazijn. We laten het serie nummer zien wat we nodig hebben en mijn mond valt open van verbazing! Ze hebben de seal in een ander filiaal. Met veel liefde en waardering laat ik hen de seal bestelling om deze kant op te laten komen. 
Helaas voor Lino had hij hetzelfde probleem met een lekkende seal. Naast de Toyota dealer zit een garage die ook Hyundai onderdelen verkoopt. Het antwoord volgt snel, ze hebben het onderdeel niet. We worden doorverwezen naar verschillende garages langs de weg maar daar allemaal nul op rekest. Als we bij een garage weg willen rijden worden we aangesproken door een man die ons graag wil helpen. Ook in Yaounde is er een straat met alleen maar auto-onderdelen. Daar moeten we de seal voor Lino kunnen vinden als ook onze Ball Joint. We doorkruizen heel de stad en komen aan in de straat die zeer herkenbaar is als een straat voor auto-onderdelen. We lopen wat shopjes af. Lino begint eerst aan zijn zoektocht. Daarna zullen wij onze zoektocht beginnen. Twee dingen tegelijk gaat bijna altijd fout. We hebben veel aandacht van de aanwezige mannen die ons willen helpen. Lino heeft een tekening gemaakt op ware grote van de seal en de maten erbij geschreven. Goed geprobeerd maar dat snappen ze hier niet. Ze willen de seal zien. De motorkap gaat open en voor Lino het doorheeft wil een van de aanwezige al beginnen om de motor uit elkaar te halen opzoek naar de seal. Een vriendelijk stop, stop, stop doet de man stoppen. Lino legt uit dat je speciaal gereedschap nodig hebt om bij de seal te komen en die hebben ze niet. Dus, de motor niet aanraken. Zo snel als het kan gaat de motorkap weer dicht. Ondertussen word ik aangesproken door andere aanwezige. Ze hebben Sauf gecheckt. We hebben nieuwe ruitenwissers nodig, nieuwe remblokken en schijven en de banden zijn volgens hun ook niet goed meer. Ze willen graag helpen met het vinden van de nieuwe onderdelen “ we have very good price!” Dat de ruitenwissers net nieuw zijn, alsook de achterremblokken zien ze niet. De remschijven hebben we er nog geen 20.000 km opzitten en de banden zijn nog geen 20% van versleten. Uitleggen heeft geen zin. Ik krijg steeds hetzelfde antwoord “you need new parts, everything is very bad.” 
In de verte op de hoek zien we een shop die er anders uit ziet dan de andere. Veel netter en meer geordend. Lino en ik doen nog een laatste poging. De man spreekt goed Engels en hij weet waar hij over praat. Hij weet ook de tekening van Lino te begrijpen. Er wordt een medewerker op pad gestuurd om de juiste seal te vinden. Als ik de shop rondkijk zie ik allemaal Ball Joints. Nieuwsgierig vraag ik of hij ook een Ball Joint voor onze auto op voorraad heeft. Ik krijg het antwoord “How much do you need?” Origineel zijn ze niet maar beter dan doorrijden met een kapotte. Vrij snel daarna komt de medewerker terug met twee seals. Lino mag kiezen welke hij wil. Net voor schemering hebben wij onze Ball Joint, overmorgen onze seal en Lino heeft zijn seal. Een productieve dag! 

Het is een klein stukje rijden naar de collega, Thomas, van de Duitse die we hebben ontmoet. We worden ontvangen door een huisgenoot van Thomas. We mogen onze auto’s neerzetten en snel daarna volgt Thomas. Hij komt aangereden op een fiets. Dat hebben we lang niet gezien. We worden uitgenodigd om mee naar boven te gaan. Krijgen een koud biertje en kunnen heerlijk warm douchen. Fris en fruitig zetten we een maaltijd in elkaar voor zijn vijven en genieten van de luxe van een appartement! Weer zo’n geniet moment.