Een bijzondere kerst!

Het is kerst. Dit keer geen sneeuw. Dat hebben we al jaren ook niet in Nederland gehad, dus niks bijzonders. De Sahel wind heeft doorgezet en de nachten zijn nu koeler. Dat is een klein beetje kerstgevoel. Verder schijnt de zon volop, om 08:00 uur is het een behagelijke 20 graden en hebben we geen enkele sociale verplichting. Vandaag willen we onderweg zijn om te kijken hoe de Ghanezen hun kerst vieren. Als einddoel hebben we een ander Nederlands project genaamd, PCC. Het is een zorgcomplex voor verstandelijke beperkten die een combinatie hebben weten te maken met het bloeiende toerisme in Ghana. We nemen een route over de kleine wegen om zoveel mogelijk indrukken op te doen. Als we eenmaal onderweg zijn valt ons eigenlijk weinig op. Er wordt gewoon gewerkt, het verkeer is iets rustiger maar niet veel, de muziek knalt nog steeds overal uit de boxen en de meeste winkeltjes zijn gewoon open. Uit de kerken die we onderweg tegenkomen horen we wel muziek. We stoppen her en der maar als je niet zou weten dat het kerst is valt er eigenlijk niks bijzonders op. In de kleinere dorpen lijkt het helemaal een dag zoals gewoonlijk.  

Om 15:00 uur rollen we PCC binnen. Het valt gelijk op dat alles netjes, schoon en gestructureerd is. We krijgen een plekje aangewezen op het voetbalveld en worden uitgenodigd voor de kerstviering. We voelen de gastvrijheid. Terwijl we onze tent aan het uitpakken zijn komen de gehandicapten nieuwsgierig polshoogte nemen wie we zijn en wat we doen. De sfeer komt heel ontspannen over. Wel vraag ik mij af of ik van één van de clienten een compliment krijg of een dubieuze opmerking. “You really look like Jezus!” Ze is dan ook niet uit mijn buurt te krijgen. 

Tijdens de kerstviering wordt er muziek gemaakt, gezongen, gedanst en worden er kleine korte speeches gegeven. Zelf heb ik ook in de gehandicaptenzorg gewerkt maar zo rustig en stil als het hier was heb ik niet eerder meegemaakt. Samen met de clienten dansen (rondjes lopen) we op de muziek. De glimlachende gezichten van de kinderen zegt genoeg! Ze hebben het uitstekend naar hun zin. Een mooie ervaring om dit mee te mogen maken. 

Na de viering doen we nog even een belletje naar het Nederlandse thuisfront van Lis die net aan hun voorgerecht zijn begonnen. Dat zag er een stuk chiquer uit dan het kerstmaal dat wij hadden. 

Zelf zijn weer zeer enthousiast geworden over dit project. Naast het feit dat ze veel voor de kinderen zelf betekenen doen ze ook veel voor het dorp en voor de mensen die er wonen. Voor meer achtergrondinformatie over dit project: www.operationhandinhand.nl

Als ik wakker word besef ik mij hoe stil het vannacht is geweest. En dat voor een zorginstelling. Graag zou ik wat voor deze instelling terug willen doen. Ik ben benieuwd of ze al foto’s / filmpjes hebben vanuit de lucht. Het antwoord is ja, maar die zijn al van een tijd geleden. Met veel plezier maak ik filmpjes en foto’s vanuit de lucht van het complex. Dan valt ook op hoe groot het is. Voor ons een mooie manier om iets terug te doen voor dit project. Het inpakken was deze keer een opgave. De nieuwsgierigheid van de clientèle hier is groots. En of het nu gaat om de auto uitpakken, het er puur alleen staan of het inpakken, het maakt niet uit. Alles is interessant. Er lopen continue een cliënt of vier om de auto heen. Het liefst willen ze alles zien, aanraken en er mee spelen. Het inpakken duurt dan ook langer dan normaal. Het gaat gepaard met truckjes ter afleiding van de clienten zodat we de auto kunnen inpakken zonder dat we spullen kwijtraken of lichaamsdelen tussen duren of laden zitten.

We hadden nog een nacht langer willen blijven maar we moeten, jawel moeten, door. We komen erachter dat we te veel ‘to do’s’ op ons lijstje hebben staan voor 6 januari, de datum waarop we met Lino en Olivia Nigeria in willen rijden. Dat is ook de reden dat we het nationale park Lomé zullen overslaan. Als het goed is krijgen we nog genoeg wild life te zien. 

We gaan Sauf oostwaarts door Ghana sturen. We hopen op deze tweede kerstdag de haven plaats te halen waren we de Volta rivier over kunnen steken. Gezien de wegen van de afgelopen dagen gaan we ervanuit dat we het niet zullen halen, maar je weet het nooit. Omdat we toch al krap in onze tijd zitten, willen we tussendoor ook nog even een waterval bezoeken. Wat opviel aan deze waterval is dat het heel toeristisch was opgezet. Naar mijn idee iets te! Overal stonden mannetjes die de weg wezen, foto’s voor je wilde maken en er was een heuse EHBO post. Je zou bijna de waterval zelf missen door al dit spektakel. De waterval zelf was een mooie onderbreking tijdens onze route van vandaag.

Als we gaan lunchen bij de waterval komt er een colonne van meer dan tien dure auto’s aanzetten met politie- en legerbeveiliging. Uit de dure auto’s komen veelste dikke mannen waarbij het ego ervanaf straalt. Als domme toerist kan ik het niet laten om quasi wat fotootjes te maken van het geheel. Snel komt er een militair op mij afgelopen die vriendelijk zijn hard uitsteekt en vraagt of ik de foto’s wil verwijderen. Met liefde doe ik dat! Ik tover ze daarna wel weer terug. 

De rest van de route gaat letterlijk dwars door Ghana. Hier zijn de eerste stukken waar we geen dorpen tegenkomen langs de weg. Het gaat sneller dan we hadden verwacht. Ondanks dat alles onverhard is kunnen we lekker doorrijden. Wel vliegt het stof ons om de oren. Tegen schemering rijden we het havenplaatsjes binnen. We rijden gelijk door naar de boot in de hoop dat we misschien de laatste afvaart kunnen hebben. Hebben we die vast gehad. Maar helaas. We mogen de nacht doorbrengen in dit dorp.

Het vinden van de juiste plek is nog even een lastige. We vinden uiteindelijk een hotel maar mogen Sauf daar niet uitklappen. We moeten een kamer nemen. Het ziet er schoon uit en we stemmen in, wel schoorvoetend. Na 74 nachten in Sauf slapen blijft de tent vannacht dicht. We gaan op zoek naar een restaurant. Ondanks dat dit dorp vrij islamitisch is georiënteerd zijn hier de restaurants gesloten. Er zit niks anders op dan tweede kerstdag ons te verzadigen met de restjes die we hebben. We hebben geen honger meer, dat is het voornaamste. 

We staan vroeg op. Ons was verteld dat de eerst afvaart om 07:00 uur zou beginnen. Het voordeel van een kamer is wel dat je snel weg kan. Maar, zoals we inmiddels van onszelf gewend zijn, hebben we 07:00 uur niet gered. Om 07:30 uur komen we aan bij de boot. Hij is nog niet uitgevaren, dat is mooi.  

De komende drie uur deed hij dat ook niet. Om 10:30 uur varen we naar de overkant. In de tussentijd hoef je je als toerist zeker niet te vervelen! De levendige bedrijvigheid om en op de boot zorgt voor genoeg afleiding tijdens het wachten. Onderweg werden we door de locals gewaarschuwd dat de weg na de ferry zeer slecht zou zijn. Maar, “ you have a strong car, no big problem but very slowly.”

 Daar gaan we dan maar vanuit. Maar wat blijkt, wederom is de weg niet verhard maar kunnen we er letterlijk overheen vliegen. Dit maakt ook dat we de tweede ferry op één dag kunnen halen. We komen zelfs precies op tijd! Het personeel van de ferry heeft pauze tussen 12:00 en 15:00 uur. Het is nu 14:30 uur. We kunnen dus mooi nog even een maaltijd scoren voor we weer verder gaan. Maar ook hier… zat er iets meer tijd tussen. Om 16:00 uur voeren we weg.

Alleen de snelheid van deze boot was niet vooruitstrevend te noemen. Ik denk dat Piertje sneller zou zijn geweest! Als we zijn aangekomen hoeven we gelukkig nog maar een 30 kilometer naar de plek waar we willen overnachten, bij een vervallen boerderij, guest house, familiehuis of wat het ook mogen zijn. Ze waren in ieder geval super gastvrij en wisten ons de volgende ochtend vroeg uit onze tent te krijgen. Hoe doe je dat? Zet een oude trekker naast onze tent, kijk naar de windrichting en zorg ervoor dat de rook precies onze tent in waait. 

Als dank voor de gastvrijheid leek het mij leuk om ook deze man te voorzien van foto’s uit de lucht van zijn eigendom. Aangezien we toch vroeg wakker waren had ik alle tijd om de drone de lucht in te sturen. De man raakte niet uitgekeken van op de foto’s. De film vond hij helemaal geweldig. Hij was vooral heel trots op zijn grond. Hij had een smile van oor tot oor. Of hij de drone mocht overkopen? Uhh, Je mag de foto’s en video’s.