Niets is zo veranderlijk als wij (of de mens)

De campings rond Barcelona zijn schaars. De camping die het meeste dichtbij Barcelona ligt zit pal in het verlengde van de start en landingsbaan van het vliegveld van Barcelona en aan een snelweg. Een verschrikking voor elke kampeerder. Normaal gesproken zou ik daar noooiiiiittttt, maar dan ook nooit staan! Maar… ze hebben plekken direct aan het strand en met 35 minuten bussen zit je in het centrum van Barcelona. Dat is het proberen waard. Als de windgoed staat, schijn, lees het woord SCHIJN,je niet zo veel last te hebben van de vliegtuigen en de snelweg. 

Ter plaatste wordt zowel het geluid van de vliegtuigen als die van de snelweg geïnspecteerd. Het is nog waar ook. De vliegtuigen hoor je amper en de snelweg helemaal niet. We gaan gelijk voor twee nachten aan het strand. Na wat gesteggel over hoe we de auto moeten neerzetten hebben we een puik plekkie aan het strand, eerste rang!

Gezien de afgelopen dagen eten, drinken en laat naar bed niet in de koude kleren zijn gaan zitten, ik ben tenslotte ook geen 31 meer, leek een middagdutje een uitstekend plan. Klaasvaak wist mij snel te vinden. In mijn droom hoor ik een geluid waar ik niet echt heel vrolijk van werd. Dit geluid herhaalt zich ongeveer iedere 2 minuten en houdt ongeveer 1 minuut aan. Het begint zachtjes, wordt steeds harder, dan bijna oorverdovend en zwakt dan weer af. Het klinkt ergens ook als thuis alleen dan veeellllll harder. Tot mijn grote schrik besef ik wat ik hoor, vliegtuigen!!!. Krijg nu de….. de wind is gedraaid. Ik kijk naar buiten. Precies boven de camping, onze hoofden dus, draaien de vliegtuigen de zee op. Aan de buik van elk vliegtuig kunnen we perfect zien welke luchtvaartmaatschappij onze trommelvliezen beschadigen. Man wat een herrie. Maar, zoals Johan Kruijf zou zeggen, elk voordeel heeft zijn nadeel. Dat wordt morgen de hele dag Barcelona, van ‘s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Als ik maar geen vliegtuigen hoor.

Het centrum van Barcelona. We besluiten een paar topics te willen zien, waaronder die ene kerk die al heel lang in aanbouw is en waarvan iedereen weet wat ik bedoel maar niet iedereen precies weet hoe je die naam schrijft als je die niet opzoekt op Google wat ik dus niet heb gedaan maar wel iedereen weet welke kerk het is. Die dus! Het is nog geen 11:30 uur. Alle tickets voor de dag zijn uitverkocht. Das jammer. Dan maar verder de toerist uithangen in het oude stadcentrum.  Al snoepend aan een ijsjes, in de Spaanse middagzon, komen we tot de conclusie dat we geen echte stads mensen zijn. Leuk zo’n stad. Maar ons hart gaat er niet harder van kloppen. Ja, eigenlijk ook weer wel. Maar das meer vanuit we doen iets waar we eigenlijk niet zo veel zin hebben maar doen het toch omdat we er nu toch zijn en we het toch gezien willen hebben.  

Na meer dan 20.000 stappen (lang leve de Fitbit) besluiten we om in de haven aan de tapas te gaan. Wat een immense grote jachten liggen daar! Niet normaal. Heerlijk om over te fantaseren. Tussen de bedrijven door komen ook de ferry’s binnen. Lisa en ik vragen ons af welke bestemmingen al deze boten hebben? We Googelen wat. Wat zien we nu? We kunnen ook van Barcelona naar Tanger (Marokko) varen. Slechts iets meer dan 30 uur varen. Hé, das grappig. Ze hebben ook nog een last minute aanbieding. Ow, dat is niet veel geld voor zo’n overtocht. Daarmee besparen we eigenlijk best veel mee op ons budget. Zuid Spanje kunnen we altijd nog doen, daarnaast, er is daar veel schade door het noodweer in zuid Spanje en het weer wat er aan komt is ook niet al te best. 

Autistisch ben ik niet, maar zo’n omzwaai in een reis vind ik toch wel een dingetje. Lisa heeft het al besloten. We gaan met de ferry van Barcelona naar Tanger. Ik wil er nog even een nachtje over slapen. 

We kijken uit over zee, na een nacht goed slapen door de 30.000 stappen van de vorige dag (na de tapas hebben we nog aardig wat gelopen) en oordoppen ben ik er nog steeds niet over uit. Lisa is duidelijk, Spanje kan altijd nog, met de ferry van Barcelona naar Marokko niet. Boeken dus. Ik open mijn laptop, aanbieding weg, boot vol. Dan maar bellen; “ als u langs het loket op de haven gaat heeft u grote kans dat er nog plek is”.  

We pakken de boel in. 
Even een klein uitstapje: Inmiddels ben ik het in het uitklappen van de tent maar een bijnaam gaan geven. Het ‘dingetje’ is weer gelukt. Van begin tot eind kost het toch gauw meer dan een uur. Natuurlijk mogen we niet klagen, maar een beetje vooruitziende blik in onze beide ogen vraagt ons; hoe lang gaan we dit leuk vinden? Voorlopig nog wel. Het dingetje is voor vandaag weer gelukt. We trappen de motor aan en rijden in 30 minuten naar de haven.

Er staan aardig wat auto’s voor de ingang van het ticket gebouw. De ene auto is nog creatiever vol gepakt dan de ander. En wij maar denken dat wij veel mee hebben.  We zijn in ieder geval op de juiste plek. 
Of er nog plek vrij is op de boot? Ja, zeker! Niet meer twijfelen, doen. Geboekt! We varen morgen om 10:00 uur vanuit Barcelona naar Marokko. Twee weken eerder dan verwacht. Oftewel, ik heb een plan, ik maak nooit meer een plan.