Het is altijd pret in Lloret

Augustus 2018, we hakken de knoop door. We kopen Bil, nu Sauf.  Twee weken later zitten we in het vliegtuig naar Lloret. In 2 dagen rijden we Sauf naar Nederland. Nu, iets meer dan een jaar later is er een mooi moment. Een weerzien met Hoite en Sandra. De vorige eigenaren van Sauf. 

Wat maakt dit voor ons zo speciaal? 

De brandstofmeter van Sauf geeft een niveau aan wat 2 dingen betekenen. 1) er zijn niet zo heel veel kilometers meer te rijden, 2) Er moet voor 140 liter aan diesel getankt worden en dan is elke besparing meer dan welkom. Wij zijn van mening dat we voldoende hebben bijgedragen aan de Franse schatkist middels de tol, nu is het de eer aan de Spanjaarden om onze klinkende munten te mogen verwisselen voor wat diesel. We rijden een heuvel op en zien sneller dan verwacht, welkom in Spanje! (alleen dan op zijn Spaans). Daarachter staat gelijk een tankstation. We tanken en rijden verder. Het is nog 1 uur rijden naar Lloret. Lisa en ik praten over hoe het zal zijn om elkaar weer na precies een jaar te zien. Maar we beseffen ook dat het ons gelukt is om aan deze reis te beginnen. Dat is natuurlijk ook een mooie gedachten. 

De route naar onze eindbestemming komt ons bekend voor. We halen boodschappen en worden op zijn Spaans ontvangen op de camping, lees niet echt heel vriendelijk, in Lloret. De beste man begint gelijk driftig naar onze paspoorten te vragen en wil ze in een zakje doen om apart te leggen. Hij spreekt geen woord Engels. Mijn alertheid gaat aan. Na 5 minuten begrijp ik dat hij ze wil houden tot de receptioniste terug is, dan kunnen we vast een plekje bemachtigen en kan zij alles in het systeem zetten. Aaahhhh, zo!!! Mijn Spaans is dus nog niet zo slecht ;-). 

We installeren ons met Sauf. We zorgen ervoor dat de auto er goed uit ziet. We krijgen een appje van Hoite. ‘We zijn onderweg’. Hoe stom het ook klinkt, we blijven toch een beetje zenuwachtig.  

Het is 17:00 uur. Van een afstandje horen we heel enthousiast “hey hallo!” We zien Hoite en Sandra de heuvel op komen lopen. Het voelt alsof we ze gisteren nog hebben gezien, het voelt goed en gezellig. Gezamenlijk bewonderen we Sauf. Trots laten we zien welke aanpassingen we hebben gedaan. Hun reactie is (gelukkig) enthousiast. Hoe stom het ook klinkt, zo’n auto is meer dan alleen een auto. Het geeft gevoel van passie, vrijheid en avontuur. 

Plop, fles nummer 1 gaat open. We vlijen ons neer voor Sauf. Er wordt getoost op de reis die we gaan maken. We vertellen over onze afgelopen maanden en onze ervaringen (dat heel veel leveringen bij ons fout zijn gegaan en hoe we daar mee om gingen).  Spanje en Afrika lijkt ons zo erg nog niet, we zijn wel wat gewend (denken we nu). Nederlanders kunnen er ook wat van. Mocht een van de leveranciers dit lezen en zich aangesproken, schroom vooral niet om contact op te nemen, we geven je graag feedback. 

Shit, het is al 19:30 uur. Zo laat hadden we ook gereserveerd in een tapas restaurant. Shit, het is al 00:30 uur. Willen we nog een laatste ronde doen? Om 1:15 uur liggen we weer in onze tent. Top om zo de avond door te komen. We belanden van het ene verhaal in het andere verhaal.  We worden uitgenodigd om de volgende avond mosselen te komen eten. Beide hebben nog nooit mosselen uit de schelp gegeten, dus ja! Gaan we doen!  

We hangen wat rond de tent. Voorafgaand aan onze reis heb ik op het maximaal van mijn kunnen gewerkt. De fictieve tol moet een keer betaald worden. Ergens heb ik het idee dat de fictieve tol de komende dagen gaat komen. We doen dus lekker rustig aan. We plonzen in het zwembad, lezen een boekje en rommel wat aan de auto. Je kent het wel. Echt zo’n vakantie lummeldag. Voor we het weten zitten we met ze vieren om tafel aan de mosselen. Plop, flesje Overgaauw wijn gaat open. Voor de sommeliers onder ons, deze past goed bij mosselen!!! 

Voorzichtig vragen Hoite en Sandra, “Hoe staan jullie tegenover uiteten gaan met een 15 gangen diner? Het is super lekker maar iets prijzig.”  Ik begin gelijk te stralen. Goed eten is nooit te duur. Gelijk wordt het restaurant gebeld. Er is voor de volgende avond nog plek. Ik ben helemaal gelukkig. 

We rijden gedurende 20 minuten over een hobbelende weg. We komen aan bij een meer dan mooie locatie. Het schemert. Beeld je een Spaans oud gebouw in, kasteelachtige architectuur, zet er wat mooie lampen op en een chique tuinmeubilair en je hebt de juiste setting! Wat werden de smaakpapillen weer gekoesterd!!! Allemaal bijzondere gangen en de 1 nog lekkerder dan de ander. Toetjes zijn niet zo mijn ding, maar deze!!! De beste ooit. We liggen weer in de tent met een smile op onze gezichten. Wat zal de dag van morgen brengen?

Het is 13 uur later. We ploffen op het strand. We zijn weer met ze vieren. Het begint inmiddels meer dan normaal te worden. Het bijzondere is dat er gespreksstof blijft komen. Zodra we in gesprek raken vliegt de tijd. 

Lisa en ik besluiten om Sandra en Hoite uit te nodigen voor een 1 gangen menu op de camping, onze laatste avond in Lloret. De zondag is alleen niet de meest ideale dag in Spanje om je boodschappen te doen na 18:00 uur, als je op je ‘eigen wijze’ gezonde nacho’s wilt maken. Na vier supermarkten hebben we nog niet alles wat we nodig hebben, we leggen ons erbij neer en maken er maar wat van. De tijd vliegt alweer. 

Ondanks de gezelligheid besluiten we toch door te gaan naar de volgende bestemming. Ergens voelt Lloret en het bezoek aan Hoite en Sandra als een nieuw vertrekpunt. We rijden aan het einde van de ochtend nog even langs voor de laatste knuffel. Nu wil ik niet weer emotioneel worden… maar het uitzwaaien voelde, en was bijzonder. De band die wij in een korte tijd hebben opgebouwd is iets wat je niet elke dag meemaakt. Vooral het gevoel van elkaar begrijpen en begrepen worden maakt het uniek. Hoe tof is het dat je besluit om naar een auto te kijken in Lloret, die uiteindelijk koopt en een jaar later op bezoek gaat tijdens het begin van onze reis. Maar bovenal het gevoel als of we elkaar al jaren kennen! Dit maakt ons bezoek aan Lloret een mooi hoofdstuk voor onze reis.
De band die we hebben gekregen met Hoite en Sandra. Dat is ook emotionele waarde die we koppelen aan Sauf en aan onze reis. Dat maakt het speciaal!

Bedankt voor de top dagen in Lloret en we zien jullie snel weer!!!